Terapia pedagogiczna

  Terapia pedagogiczna to proces długotrwałych oddziaływań, szereg całościowych działań o charakterze pedagogicznym, nastawionych na pomoc dziecku, niwelowanie trudności, przyczyn i objawów niepowodzeń szkolnych, nastawionych na eliminowanie ujemnych konsekwencji, podwyższanie samooceny i motywacji do dalszego działania, do obowiązków szkolnych.

Nadrzędnym i  najważniejszym celem terapii pedagogicznej jest stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka – umysłowego, psychicznego, emocjonalnego i poznawczego. Poszczególne, pozostałe mniejsze cele terapii to: wzmacnianie pozytywne dziecka, dodawanie wiary we własne możliwości, wyrabianie odpowiedniego podejścia do obowiązków szkolnych, syntetyczności i odpowiedniej motywacji do pracy, ułatwianie opanowania materiału przewidzianego na danym etapie edukacyjnym, poprzez korygowanie zaburzonych sfer.

Terapia pedagogiczna skierowana jest do dzieci, które  mają specyficzne trudności w uczeniu się, z rozpoznaną dysleksją rozwojową lub ryzykiem dysleksji, ale też takich, u których symptomy zaburzeń w rozwoju dają się już zauważyć w najmłodszych latach tj. brak umiejętności skupienia na jednej rzeczy, niechęć do nauki czytania i pisania, trudność w zapamiętywaniu wierszyków, w wiązaniu butów, w wykonywaniu pewnych ćwiczeń w obrębie dużej lub małej motoryki.   Dzieci te potrzebują  specjalistycznej terapii aby móc lepiej funkcjonować tak w środowisku szkolnym, szczególnie edukacyjnym, jak i domowo-społecznym. Żeby jako dziecko w wieku szkolnym było w stanie doganiać pod każdym względem swoich zdrowych rówieśników, a w życiu dorosłym mogło brać żywy udział w życiu towarzyskim i odnajdywało się w robieniu bieżących opłat, np. za mieszkanie, nie bać się urzędów, banków, czy sądów i podpisywać różnego rodzaju umowy ze zrozumieniem.

Głównym założeniem terapii pedagogicznej jest stymulacja ogólnego rozwoju umysłowego, psychicznego, emocjonalnego i poznawczego dziecka.

W procesie terapii pedagogicznej terapeuta pracuje nad usprawnianiem u dziecka jego:

• percepcji wzrokowej i słuchowej,
• koordynacji wzrokowo-ruchowej,
• pamięci wzrokowej i słuchowej,
• sprawności ruchowej zarówno w obrębie motoryki małej – sprawności ręki,
• jak i motoryki dużej, dotyczącej całego ciała,
• usprawniania grafomotorycznego,
• ćwiczenia koncentracji uwagi i orientacji w przestrzeni.

Terapia pedagogiczna prowadzona prawidłowo może przynieść sukcesy nie tylko w sferze funkcji ćwiczonych, ale również przynieść korzyści w sferze emocjonalnej.

Dzieci w czasie terapii wzmacniane pozytywnie mogą pozbyć się lęków, niechęci do podejmowania działań oraz nabyć pewność siebie. Zachodzące zmiany mogą w dużym stopniu wpłynąć pozytywnie na dziecko.

Dziecko w czasie terapii i po jej zakończeniu powinno lepiej funkcjonować w środowisku szkolnym, szczególnie edukacyjnym, jak i domowo-społecznym.